Dorpstrouw

De Ham, is het meertje op de grens van Krommenie en Uitgeest. Het is het restant van de uitloper van het Wijkermeer waar eens de schepen langs kwamen op weg naar de Noord-Hollandse meren. Daar werden ze onder zeil gebracht door de zeilmakers in Krommenie.

De Ham was dus vroeger onderdeel van de Crommen IJ.

Het loflied op de Ham is ‘Dorpstrouw’; een ode aan het meertje, aan de romantiek van zijn omgeving, voor het laatst massaal gezongen tijdens het lustrum van Alie Neeft.

Dorpstrouw:

Wijze: waar de meeuwen schreeuwen

Waar de golfjes kabb’len aan de mooie Ham,
en de fuikenzetter heel veel fuiken zet,
daar is Bus en Dam, land van veld en wei,
waarlangs d’auto’s snellen in een bonte rij,
heerlijk daar te wonen, plaats waar ik van hou,
jij mijn Bus en Dam, blijf ik altijd trouw.

Waar de ruiters staan met goudgeel geurend hooi,
en de boerenstee staat in volle tooi,
waar in vette aarde, alles groeit en bloeit,
Zie ik steeds een schouwspel, dat mij immer boeit,
waar de melkbus rinkelt, saam met ’t klompgeklots,
Spreek ik over het plaatsje met een zekere trots.

Waar de leeuwerik zijn schoonsten zangen zingt,
waar des avonds zacht en teer het angelus klinkt,
daar is Bus en Dam, plaats van sloot en riet,
dat een ied’re vreemdeling ’n vredig schouwspel biedt,
dan het fort der Ham, die als wachter staat,
waarvan wij zijn gekomen hetzij vroeg of laat.

Waar des winters alles hult in witte sneeuw,
waarin wiekend scheert de blanke zilvermeeuw,
waar langs de gladde banen, het dorpje zwiert,
langs het Hammermeertje, dat de polder siert,
bij zo’n winters schouwspel, mooier nog dan mooi,
blijf ik Bus en Dammer, dat vergeet ik nooit.

Met dank aan Marian Neeft voor haar bijdrage (29-03-06).